Realizacja terapii pogłębionej uzależnień jest godnym polecenia sposobem wspierania jednostki w rozwoju i utrzymaniu efektów w terapii uzależnień. Pomaga zdiagnozować zaburzenia współistniejące i ustalić hierarchię potrzeb / celów osób leczących się. Terapia pogłębiona w miarę potrzeb wykorzystuje różne techniki i podejścia terapeutyczne (psychodynamiczne, poznawczo-behawioralne, systemowe i integracyjne), z uwzględnieniem Case managment (koordynowanie pomocy) i treningu uważności Mindfulness.
Koordynowanie pomocy jest ważnym dopełnieniem terapii – ujęciem, w którym odnosimy się do kwestii czy zadań niepodejmowanych rutynowo podczas terapii (Hesse at al. 2013). W ocenie potrzeb pacjenta odnosimy się do następujących obszarów: mieszkanie, psychoterapia indywidualna, leczenie psychiatryczne, badanie / poradnictwo dotyczące HIV, praca / wolontariat / szkoła, grupy samopomocy / terapia grupowa, terapia dzienna, odtrucie / pobyt na oddziale detoksykacyjnym, umiejętności rodzicielskie / pomoc dla dzieci, opieka medyczna, pomoc finansowa, czas wolny, przemoc domowa / relacje oparte na wykorzystywaniu, impulsy do krzywdzenia siebie i innych, alternatywne metody leczenia, książki i materiały dot. samopomocy, dodatkowy cel.
Ustalanie wspólnie z pacjentem celów wspierających utrzymanie abstynencji.
Badania wykazują zawiłe współzależności między uzależnieniami a mozaiką problemów społecznych, zdrowotnych, prawnych, ekonomicznych. W ujęciach terapeutycznych, które okazały się najsolidniej umocowane na dowodach naukowych, nie skupiano się na samym uzależnieniu. Tam, gdzie aktywnie włączano do terapii partnera / partnerkę osoby nadużywającej, w sposób statystycznie istotny wzrasta skuteczność terapii uzależnień.